Michel Henry i fenomenologia niewidzialnego (przeł. P. Sosnowska)

Abstrakt

Artykuł ten ma dwa cele. Z jednej strony, chciałbym przedstawić tu i omówić pewne zasadnicze aspekty filozofii Michela Henry’ego. Z drugiej strony chciałbym zwrócić uwagę na szczególną, by nie rzec paradoksalną cechę najnowszej fenomenologii francuskiej, mianowicie ideę, zgodnie z którą radykalizacja fenomenologii nieuchronnie prowadzi ku fenomenologii niewidzialnego. Uważam, że, mimo wielu interesujących idei, fenomenologiczne założenia Henry’go okazują się ostatecznie problematyczne i niewystarczające, gdyż samoświadomość pojmuje on in abstracto, miast opisać samoświadomość przysługującą transcendującym się doświadczeniom czasowym, intencjonalnym, refleksyjnym, cielesnym i intersubiektywnym. Nie pozwala to Henry’emu wyjaśnić relacji i wzajemnej zależności podmiotowości, która z jednej strony jest zamknięta, a z drugiej, potrafi jednak wykraczać ku światu. To właśnie stanowi problem, na którym należałoby się skoncentrować.