Wytyczne dla autorów
Zasady przygotowywania tekstów
do druku w „Przeglądzie Filozoficzno-Literackim”
Objętość tekstu – do 40 tys. znaków ze spacjami dla artykułów. (Nie dotyczy tekstów literackich). W uzasadnionych wypadkach przyjmujemy prace obszerniejsze.
Krój i wielkość czcionki, odstęp między wierszami – Garamond, tekst grecki: Unicode (New Athena Unicode); tekst główny: 11, cytaty: 10, przypisy: 9; odstęp: 1,0 pkt.
Szerokość strony – 13.
Akapit: wcięcie 0,75 jednakowe dla tekstu głównego i cytatów. Cytaty dociągnięte do końca prawej strony. Jeśli w tekście cytowanym więcej niż jeden akapit, kolejny akapit też zaczyna się od wcięcia 0,75.
Wcięcie w przypisie: 0,5.
Nazwisko autora – kursywą.
Pod nazwiskiem nie podajemy afiliacji instytucjonalnej (znajdzie się ona w notach o autorach).
Tytuł tekstu – pogrubiony, bez kursywy; wielkość: 11.
Tytuł rozdziału – cyfra arabska z kropką pogrubioną, tekst tytułu rozdziału kursywą; wielkość: 11.
Rozdział bez tytułu – cyfra rzymska.
Terminy obce, cytaty łacińskie, tytuły tekstów pojawiających się w artykule zapisane kursywą.
Cytaty w językach nowożytnych zapisane czcionką prostą.
Numer strony na dole po prawej, czcionka Garamond 10.
Imiona w tekście głównym w pełnym brzmieniu, gdy występują po raz pierwszy.
Nie jest konieczne pełne imię tłumacza w przypisie, można pozostać przy pierwszej literze imienia.
Wielokropek jako jeden znak (uzyskiwany poprzez Alt Gr + .).
Format przypisów: przypisy dolne.
Numer przypisu występujący na końcu zdania zawsze przed kropką (kropka kończy zdanie). W środku zdania, jeśli występuje przy przecinku – numer przypisu przed przecinkiem.
Odnośniki do literatury w przypisach według wzoru:
Książki
E. Auerbach, Mimesis. Rzeczywistość przedstawiona w literaturze Zachodu, przeł. i przedmową opatrzył Z. Żabicki, przedmowę do drugiego wydania napisał M.P. Markowski, Wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 1997.
V.S. Ramachandran, Neuronauka o podstawach człowieczeństwa, przeł. Anna i Marek Binderowie, Wyd. UW, Warszawa 2012, s. 268.
Artykuły
W. Benjamin, Zadanie tłumacza, przeł. K. Ligota, „Literatura na Świecie” 1974, nr 12, s. 296-309.
L. Boltzmann, O rozwoju metod fizyki teoretycznej w nowszych czasach, przeł. F. Tomaszewski, „Wszechświat” 1900, t. XIX, nr 26, 27 i 28.
Rozdziały w pracach zbiorowych
P. Clark, Atomism versus thermodynamics, w: Method and Appraisal in the Physical Sciences, red. C. Howson, Cambridge University Press, Cambridge 1976, s. 41-106.
Strona internetowa bez podkreślenia, czarna czcionka, w nawiasie data dostępu.
Np. <http://www.staff.amu.edu.pl/~skfu/?page_id=318> (dostęp: 02.04.2014).
Skrót do cytowania – Cyt. za:
Skróty łacińskie: op. cit., ibidem, idem, eadem – kursywa. W nawiasie po tekście i przed kropką skrót pisany małą literą, na początku przypisu wielką.
Dzieło powtórnie cytowane wymienione z tytułu. W wypadku długiego tytułu może być skrót, pierwsza część tytułu i wielokropek. Jeśli nie podano na końcu stron, zaznaczamy: op. cit. Jeśli strony podane, wtedy bez op. cit.
Np. E. Auerbach, Mimesis. Rzeczywistość przedstawiona…, s. 265-266.
Ibidem – gdy publikacja cytowana w poprzedzającym przypisie.
Brak spacji pomiędzy pierwszymi literami imion; t. zamiast tom; cz. zamiast część; cyfra rzymska w wypadku tomów, roczników.
Krótka kreska dla zakresu stron, np. s. 550-557.
Prosimy o załączenie abstraktów w języku polskim i angielskim (każdy ok. 1000 znaków ze spacjami) oraz noty o autorze (w języku polskim, 500-1000 znaków).
