Andrzej Walicki, Norwid i „sprawa polska”

Abstrakt

W artykule podejmuje się próbę usytuowania intelektualnych poszukiwań Andrzeja Walickiego na tle polskiej tradycji romantycznej, a szczególnie poezji i refleksji filozoficznej C.K. Norwida. Pokrewieństwo dziedzictwa myśli „czwartego wieszcza" oraz myśli Walickiego wyraża się w preferencji kultury logosu nad kulturą etnosu, prymatu personalizmu nad etnocentryzmem. Wskazuje się na pozytywny potencjał pojmowania wspólnoty narodowej jako solidarności sumień i osób wyższej nad wszelkie narodowe mitologie i etnocentryczne ograniczenia. W odniesieniu do tzw. „sprawy polskiej" znamionuje je dezawuacja narodowych martyrologicznych mitologii oraz próba ich przezwyciężenia na drodze „wolności-postępu w osobie"człowieka (Norwid).